درمان ریزش مو چیست؟ بررسی انواع ریزش مو، علل، پیشگیری و درمان آن

درمان ریزش مو

ریزش و رشد مجدد 50 تا 100 تار مو در روز طبیعی است اما ریزش بیشتر می تواند منجر به کم پشت شدن مو و کچلی شود. ابتدا با مراجعه به پزشک مطمئن شوید که ریزش موی شما ناشی از مشکلات درونی بدن نیست. سپس یکی از روش های درمانی مناسب را با مشورت پزشک انتخاب کنید.

این محصولات دارویی و مکمل ها می توانند به کاهش ریزش و رویش مجدد مو کمک کنند:

ماینوکسیدیل

ماینوکسیدین به صورت مایع یا فوم طاسی را بهبود می بخشد. ماینوکسیدیل دارای تاییدیه FDA به عنوان یک درمان خانگی ایمن است که فولیکول های مو را بزرگ کرده و فاز رشد مو را طولانی تر می کند. این ماده برای افراد زیر 40 سال که اخیراً دچار ریزش موی ناشی از آلوپسی آندروژنیک شده اند بسیار موثر است، بنابراین تنها برای درمان طاسی ارثی کارایی دارد.

برخی پزشکان فرم خوراکی ماینوکسیدیل را تجویز می کنند که می تواند در درمان الگوی طاسی مردان بهتر از محلول عمل کند.

فیناستراید

فیناستراید یک داروی تجویزی است و سطح هورمونی که موجب کوچک شدن فولیکول های مو می شود را کاهش می دهد. به طور بالینی ثابت شده که ریزش مو را در مردان تا 88 درصد کند و رشد مجدد را 66 درصد افزایش می دهد. تنها 6 تا 12 ماه طول می کشد تا نتایج را ببینید.

متاسفانه این دارو قبل از قاعدگی خطرناک است زیرا می تواند موجب مشکلات بارداری و نقص مادرزادی شود. اما برای خانم های یائسه ایمن تلقی می شود.

لیزر کاپیلوس

این درمان خانگی شامل پوشیدن یک کلاهک لیزری به مدت چند دقیقه در روز برای تحریک فولیکول مو است. FDA ایمنی آن را تایید کرده  و می تواند رشد مجدد مو را افزایش و ریزش مو را کاهش دهد.

ویتامین و مکمل

مکمل های رشد موی فراوانی در بازار وجود دارد، از قبیل بیوتین و نوترافول. هنوز مشخص نیست که این مکمل ها به رشد مجدد مو کمک می کنند یا کاهش ریزش مو.

راه های جلوگیری از ریزش مو

می توان با روش های درمانی مختلف از بیشتر طاسی ها جلوگیری کرد، اما راه های دیگری نیز وجود دارند که به حفظ موی شما کمک می کنند.

الگوی طاسی ژنتیکی است اما با استرس زیاد، گردش ضعیف خون، رژیم غذایی بد، بارداری، مصرف دارو، بیماری، مشکلات تیروئیدی و غیره بدتر شود. برخی از این موارد اجتناب پذیر هستند و برخی دیگر خیر، بنابراین داشتن سبک زندگی سالم و کنترل استرس می تواند به حفظ مو کمک کند.

در اینجا چند روش کلیدی برای کاهش ریزش مو وجود دارد:

• از وارد کردن فشار به پوست سر یا فولیکول مو از طریق سفت بستن مو خودداری کنید.
• موهای خود را به آرامی بشویید. از شانه با دندانه پهن استفاده کنید. از گرم کردن بیش از حد مو با سشوار یا سایر محصولات آرایشی اجتناب کنید.
• اگر می توانید از مصرف داروها و مکمل هایی که باعث ریزش مو می شوند پرهیز کنید.
• از کلاه یا سربندهای محکم استفاده نکنید.
• سیگار نکشید. تحقیقات نشان می دهند که بین سیگار کشیدن و ریزش مو ارتباطی مستقیم وجود دارد.

چه چیزی موجب ریزش مو می شود؟

طاسی (آلوپسی آندروژنیک) هم در زنان هم در مردان به دلایل مختلف از عوامل ژنتیکی گرفته تا مشکلات پزشکی اتفاق می افتد.

رایج ترین نوع ریزش مو در مردان به دلیل ژنتیک است: مو به تدریج کم پشت و منجر به طاسی می شود. مردان با سابقه خانوادگی ریزش مو، اغلب خط مویی آن ها عقب است، در حالی که اغلب زنان ابتدا متوجه می شوند که موهایشان مانند قبل پرپشت نیست.

اگر در پوست سر خود علائم کچلی را مشاهده کردید، ممکن است ریزش مو در ریش، ابرو یا سایر مناطق بدن خود را مشاهده کنید. عوامل ممکن عبارتند از آلوپسی آره تا یا عفونت قارچی.

از طریق مشاوره و آزمایش، پزشک می تواند علت ریزش موی شما را مشخص کند. آزمایش طبی برای کنترل سطح هورمون های زنانه و مردانه، کمبود آهن و سایر عوامل بسیار مهم است.

ریزش موی ارثی

99 درصد ریزش مو در مردان به دلیل عوامل ژنتیکی است. این ریزش مو با عقب رفتن خط مویی یا کم پشت شدن مو ظاهر می شود.

تغییرات هورمونی

هم مردان و هم زنان به دلیل تغییرات هورمونی، تغییرات مو را تجربه می کنند. اغلب زنان در طول بارداری، پس از زایمان و هنگام یائسگی دچار افزایش ریزش مو می شوند. کاهش استروژن باعث ریزش مو در 50 درصد از زنان است.

شایع ترین علت ریزش مو در زنان جوان، عوارض جانبی ناشی از قرص های ضد بارداری و داروهای ضد افسردگی است. کم خونی نیز می تواند منجر به کم پشت شدن مو شود.

افزایش سن می تواند موجب ریزش مو در مردان و زنان شود.

مشکلات پزشکی

عوامل مختلفی می توانند باعث ریزش مو به طور موقت یا دائمی شوند. بیماری های خودایمنی می توانند موجب حمله سیستم ایمنی بدن شده و برخی از فولیکول های مو را از بین ببرند. آلوپسی فیبروزینگ فرونتال، لیکن پلانوپیلاریس و سایر آلوپسی ها باید قبل از هرگونه جراحی پیوند مو کنترل شوند، زیرا این بیماری ها فولیکول های پیوند شده را قبل از رشد از بین می برند.

تغییرات هورمونی می تواند ناشی از مشکلات غدد درون ریز باشد. به عنوان مثال، زنان دارای سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) ممکن است ریزش مو را تجربه کنند چون سطح آندروژن بالاتری دارند.

کمبود مواد مغذی و پروتئین نیز نقش مهمی در ریزش مو دارند، به خصوص اگر در حال تجربه کاهش وزن سریع هستید و یا مواد مغذی مورد نیاز برای رشد مو را فراهم نمی کنید.

استرس منجر به ریزش موی موقت می شود. این مورد در زنان بیشتر از مردان دیده شده و معمولاً موجب ریزش انبوه مو حتی در اثر کشش ملایم مو می شود.

اختلال تریکوتیلومانیا (یا کندن مو) نیز می تواند در طول زمان به طاسی سر منجر شود.

ریزش موی کششی

آلوپسی کششی به دلیل کشش بیش از حد مو هنگام دم اسبی بستن یا بافتن ایجاد می شود. جراحی پیوند مو برای درمان این نوع ریزش مو موثر است.

مشکلات پوستی

خاراندن مدام می تواند منجر به ریزش دائمی مو و عفونتی به نام فولیکولیت شود که نیاز به مراقبت های پزشکی دارد. فولیکولیت می تواند به طور دائمی فولیکول مو را تخریب کند.

آسیب و سوختگی

سوختگی های شیمیایی روی پوست سر از عوارض رایج صاف کننده های مو یا رنگ های مخلوط هستند. بسته به شدت آسیب به پوست سر، امکان رشد مجدد وجود دارد اما مو در صورت آسیب شدید یا تخریب دائمی فولیکول ها رشد نمی کند.

درمان های پزشکی و عوارض جانبی

بسیاری از افراد ریزش مو را به عنوان اثر جانبی ناشی از آرتریت، افسردگی و اضطراب، نقرس و فشار خون بالا تجربه می کنند. در مورد این مشکلات بالقوه با پزشک خود صحبت کنید؛ گاهی اوقات جایگزین کردن داروها می تواند مشکل را حل کند.

برخی بیماران موهای خود را به دلیل درمان سرطان مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی از دست می دهند. این درمان ها باعث اختلال در فاز اندروژن شده و مانع از رشد موی جدید (شامل ابروها و مژه ها) می شود. مو در نهایت حدود دو ماه پس از پایان درمان رشد می کند، اما رنگ و بافت مو ممکن است متفاوت باشد. دستگاهی به نام کلاهک سرد وجود دارد که در طول شیمی درمانی روی سر قرار می گیرد و جریان داروی شیمی درمانی به مو را کاهش می دهد.

منبع