5 نکته مهم که باید قبل از ایمپلنت سینه به آن ها توجه کنید

5 نکته مهم که باید قبل از ایمپلنت سینه به آن ها توجه کنید

بزرگ کردن سینه یکی از رایج ترین جراحی های زیبایی است که محبوبیت آن روز به روز افزایش می یابد.

اغلب افراد هنگام انتخاب ایمپلنت یا تحقیق درباره تکنیک های مختلف جراحی سردرگم می شوند. نتیجه نهایی هر روش بزرگ کردن سینه توسط مجموعه ای از انتخاب هایی که شما با توصیه جراح انجام می دهید تعیین می شود.

در اینجا به بیان 5 نکته مهم در مورد انتخاب ایمپلنت سینه پرداخته ایم:

1- سایز

سایز ایمپلنت سینه یکی از مهم ترین عواملی است که بر نتیجه نهایی جراحی تاثیر بسزایی دارد. سایز ایمپلنت سینه با سی سی تعیین می شود و معمولاً بین 200 تا 600 سی سی است. انتخاب سایز ایمپلنت با توجه به آناتومی فرد و میزان طبیعی بودن نتیجه نهایی دلخواه او انجام می شود.

بسیاری از خانم ها خواهان ظاهری زیبا و طبیعی هستند. برای رسیدن به این نتیجه بسیار مهم است که جراح پلاستیک با تجربه به بیمار خود در مورد اینکه هر سایز ایمپلنت چگونه اندام آن ها را تغییر می دهد آموزش دهد. یکی از بهترین راه ها برای انجام این کار، این است که بیمار سایزهای مختلف را امتحان کند و ببیند هر سایز چگونه به نظر می رسد. علاوه بر این، بیمار باید عکس های قبل و بعد بیماران قبلی جراح که اندامی مشابه او دارند را ببیند.

2- ایمپلنت سیلیکونی و سالین

دومین تصمیم مهم در مورد ایمپلنت سینه انتخاب بین سالین یا سیلیکونی است. ایمپلنت های سالین بعد از قرار دادن ایمپلنت توسط جراح با نمک استریل (آب نمک) پر می شوند. این کار به جراح اجازه می دهد تا ایمپلنت را برای دستیابی به نتیجه دلخواه بیمار تنظیم کند. علاوه بر این، برش لازم برای قرار دادن ایمپلنت در مقایسه با برش مورد نیاز برای ایمپلنت سیلیکونی کمی کوچکتر است.

ایمپلنت های سیلیکونی از ژل سیلیکون ساخته شده اند و احساسی شبیه به چربی انسانی ایجاد می کند. اگرچه اطلاعات علمی دقیقی وجود ندارد، اما به نظر می رسد که سیلیکون ظاهر و نتیجه ای طبیعی فراهم می کند. برخلاف ایمپلنت های سالین، ایمپلنت های سیلیکون به طور کامل و پر شده در بدن قرار می گیرند. قیمت ایمپلنت های سیلیکونی بیشتر از ایمپلنت های سالین است.

اخیراً نوع جدیدی ایمپلنت در ایالات متحده به نام “گامی بیر” (gummy bear implant) در دسترس قرار گرفته است. ایمپلنت گامی بیر با سیلیکون غلیظ تری پر شده است. به گونه ای طراحی شده که با شیب و شکل طبیعی سینه هماهنگ باشد. برش های مورد نیاز برای این ایمپلنت به طور قابل ملاحظه ای بزرگتر از برش های مورد نیاز برای ایمپلنت های سیلیکونی و سالین است.

3- برش های جراحی

چهار نوع برش منحصر به فرد وجود دارد: برش زیر بغل (transaxillary)، برش زیر سینه (inframammary)، برش دور هاله سینه (periareolar) و برش دور ناف. برش زیر سینه و دور هاله سینه دو نوع رایج هستند و اغلب جراحان در این دو نوع برش مهارت دارند. در برش دور هاله سینه جراح در نزدیکی نیمه پایینی هاله دور سینه برشی را ایجاد می کند. این نوع برش می تواند نتیجه مطلوبی داشته باشد زمانی که همراه با لیفت سینه یا ماستوپکسی انجام می شود.

در برش زیر سینه، جراح برشی را در چین زیر سینه ایجاد می کند و باعث می شود جراح هنگام قرار دادن ایمپلنت دسترسی کامل داشته باشد. این نوع برش برای ایمپلنت های سلیکونی ایده آل است چون بافت پکتورال سینه را بهتر در معرض دید قرار می دهد. این برش رایج ترین نوع در ایالات متحده است.

برش زیر بغل و دور ناف کمتر مورد استفاده قرار می گیرند و تنها برای ایمپلنت های سالین به کار می روند. در برش زیر بغل، جراح برش کوچکی را زیر بغل ایجاد می کند. این نوع تکنیک هیچ جای زخمی روی سینه بر جای نمی گذارد اما احتمال عدم تقارن ایمپلنت وجود دارد. در برش دور ناف، جراح برشی در ناحیه ناف ایجاد کرده و یک تونل به سمت بالا یعنی ناحیه سینه می سازد. در این دو نوع برش، ایمپلنت های خالی سالین شبیه سیگار برگ پیچیده و از طریق تونل هدایت می شوند تا در داخل سینه قرار بگیرند. پس از آن ایمپلنت با مقدار از پیش تعیین شده پر می شود.

4- سطح

شما می توانید بین ایمپلنت با سطح صاف یا سطح بافت دار و زبر انتخاب کنید:

• احتمال حرکت و جابه جایی در ایمپلنت های صاف وجود دارد.
• احتمال پارگی در ایمپلنت های صاف کمتر بوده و طول عمر طولانی تری دارند.
• ایمپلنت های بافت دارد پوسته ضخیم تری نسبت به ایمپلنت های صاف دارند و باعث می شوند این ایمپلنت ها محکم تر به نظر برسند.
• ایمپلنت های بافت دار برای به حداقل رساندن انقباض کپسولی طراحی شده اند.
• هنگامی که ایمپلنت زیر بافت قرار می گیرد، میزان انقباض کپسولی در ایمپلنت های صاف و بافت دار یکسان است.

5- شکل

ایمپلنت ها به دو شکل گرد و آناتومیک (قطره اشکی) وجود دارند.

ایمپلنت های گرد

این نوع ایمپلنت های سینه به شکل گرد متقارن هستند. از مزیت ایمپلنت های گرد این است که در صورت حرکت هیچ ناهنجاری در شکل سینه به وجود نمی آید. ایمپلنت های گرد با سطح صاف و سطح بافت دار وجود دارند و هزینه آن ها نسبت به ایمپلنت های آناتومیک کمتر است.

یک تصور اشتباه در مورد ایمپلنت گرد این است که ظاهر آن غیرطبیعی به نظر می رسد. در حالی که ظاهر این نوع ایمپلنت ها به اندازه ایمپلنت های آناتومیک طبیعی است. هنگامی که ایمپلنت های گرد در موقعیت عمودی قرار می گیرند، همان شکل ایمپلنت های آناتومیک را به خود می گیرند. نتیجه نهایی بزرگ کردن سینه به عواملی چون آناتومی، سطح تجربه جراح پلاستیک و تکنیک مورد استفاده برای کاشت ایمپلنت بستگی دارد.

ایمپلنت های آناتومیک

ایمپلنت های آناتومیک در ابتدا با هدف بازسازی سینه طراحی شده بودند. ایمپلنت های آناتومیک از رو به رو به شکل بیضی دیده می شوند. وقتی از بغل به این ایمپلنت ها نگاه کنیم به نظر می رسد حجم بیشتری در پایین دارند.

یکی از خطرات ایمپلنت های آناتومیک این است که در صورت تغییر موقعیت، عدم تقارن ایجاد می شود. سطح بافت دار ایمپلنت های آناتومیک جا به جایی ایمپلنت ها را به حداقل می رساند و کمک می کند ایمپلنت در موقعیت مناسب قرار بگیرد. اگر ایمپلنت های آناتومیک را در نظر دارید، بسیار مهم است که جراح پلاستیکی را انتخاب کنید که در این نوع ایمپلنت ها تجربه بالایی دارند.

منبع