برای رفع خطوط خنده کدام روش بهتر است ؟ تزریق ژل یا چربی ؟
تزریق ژل یا چربی برای خط خنده ؟ کدام مناسب تر است ؟
من در مقاله ای خوانده ام که پیوند چربی و تزریق ژل می توانند برای کاهش یا صاف کردن خطوط لبخند مورد استفاده قرار بگیرند، کدام یک موثرتر هستند؟ طبق بررسی من به نظر می رسد که پیوند چربی برای مناطق بزرگتر (گونه،شقیقه) نسبت به مناطق کوچکتر (خطوط اشک، خطوط خنده) مناسب تر است. آیا این حقیقت دارد؟
پاسخ پزشک 1 :
این یک سوال متداول است که اکثر بیماران می پرسند: آیا استفاده از ژل هایی مانند ژوویدرم ولوما، رادیس یا اسکالپترا برای افزایش حجم مناطقی از صورت مانند خط لبخند (چین نازولبیال) مناسب است؟ گزینه دیگر شامل پیوند چربی است. مزایای استفاده از ژل این است که مانند پیوند چربی نیازی به استراحت ندارد، تست پوست لازم نیست و نتایج فوراً قابل مشاهده است. تا چند سال گذشته، ژل ها 6 تا 8 ماه ماندگاری داشتند، اما ژل های اخیر مانند ژوویدرم، ولوما، رادیس یا رستیلن می توانند 12 تا 24 ماه دوام داشته باشند. مقدار کمی کبودی به وجود می آید. این روش می تواند به طور ایمن و موثر توسط میکروکانولا انجام شود و نتایج بلافاصله قابل مشاهده است.
تزریق چربی نیاز به محل اهدا کننده دارد. مزیت محل اهدا کننده این است که شما می توانید از جایی که چربی زیادی دارد برداشت کنید. پس از آن چربی تصفیه شده، با پروتئین غنی از پلاسما ترکیب می شود و به سلول های بنیادی اش جدا می شود و مجدد به ناحیه صورت تزریق می شود. خطوط لبخند می توانند همانند دیگر مناطق صورت یا حتی بدن از جمله سینه و باسن تزریق شوند.
معایب پیوند چربی شامل مقدار کمی درد، کبودی و ناهماهنگی پس از برداشت در ناحیه اهداکننده است، اما این عوارض توسط جراح باتجربه به حداقل می رسد.
پیوند چربی زمانی که به صورت ماهرانه انجام شود، می تواند منجر به اصلاح بافت شده و بین 12 تا 60 ماه ماندگاری داشته باشد. یکی از ویژگی های مأیوس کننده پیوند چربی غیرقابل پیش بینی بودن بقای چربی است، به همین دلیل بسیاری از جراحان مقدار چربی بیشتری را پیوند می زنند که این باعث افزایش تورم به مدت یک هفته یا بیشتر می شود.
من 20 سال است که جراحی زیبایی صورت و پیوند چربی انجام می دهم. پیوند چربی معمولاً در اتاق عمل و تحت عمل جراحی انجام می شود. تورم، درد و ناراحتی در محل اهداکننده و محل گیرنده بخشی از فرآیند بهبودی پس از عمل است.
پاسخ پزشک 2 :
– حتی امروزه در مورد اینکه کدام روش بهتر است میان جراحان پلاستیک اختلاف نظر وجود دارد. هر تکنیک مزایا و معایب خودش را دارد. ژل ها ایمن، سریع و با دوام هستند، انواع مختلفی دارند، می توانند در هر ناحیه از بدن مورد استفاده قرار بگیرند و نتایج آن بسیار قابل پیش بینی است. چربی دارای قابلیت بهبودی و ضد پیری است اما هنوز هم مقدار و مدت زمان ماندگاری آن غیرقابل پیش بینی است. این درمان بیشتر یک روش جراحی است که مستلزم برداشت چربی (لیپوساکشن) و پردازش آن است که امکان دارد هزینه و زمان درمان را افزایش دهد. هر دو روش در صورتی که با مهارت انجام شوند عالی و قابل اجرا هستند. تصمیم نهایی به بیمار و جراح او بستگی دارد.
پاسخ پزشک 3 :
– هر دو روش مزایا و معایبی دارند. من به شخصه به پیوند چربی علاقه دارم چرا که نتایج عالی، طبیعی و طولانی مدت، چیزی فراتر از نتایج ژل ها را فراهم می کند. مشکل پیوند چربی قابل پیش بینی نبودن نتایج آن است. همیشه این امکان وجود دارد که پیوند چربی زنده نماند یا حداقل بیشتر آن زنده نماند و شما به یک روش دوم و به ندرت به روش سوم نیاز پیدا کنید. با این حال می توان در یک مرحله مقدار بیشتری چربی تزریق کرد و تغییر بیشتری نسبت به آنچه که با ژل ها به دست می آید ایجاد کرد. عیب دیگر چربی این است که فرآیند تزریق آن دردناک تر از تزریق ژل بوده و نیاز به زمان بهبودی بیشتری دارد. من معمولاً ابتدا تزریق ژل را به بیمارانم پیشنهاد می کنم اما اگر به روشی دائمی علاقه مند باشند پیوند چربی را توصیه می کنم.
