خطرات و عوارض جانبی لایه برداری شیمیایی

خطرات و عوارض جانبی لایه برداری شیمیایی

اگر مشکل قلبی دارید، قبل از لایه برداری عمیق ابتدا با پزشک خود مشورت کنید، زیرا این لایه برداری می تواند به عضلات قلب آسیب رسانده و موجب نامنظم شدن ضربان قلب شود.

برای تمام انواع پوست، علاوه بر خشکی و پوسته پوسته شدن احتمال هایپرپیگمانتاسیون به خصوص در افرادی که دارای پوست تیره هستند وجود دارد. اگر مستعد هایپرپیگمانتاسیون، علائم قرمز یا اسکار ناشی از آکنه هستید به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر پوست شما مستعد جوش و آکنه است، آگاه باشید که ممکن است پس از لایه برداری شیمیایی جوش بزنید. این اتفاق طبیعی است. گاهی اوقات حتی اگر سطح پوست شما سالم به نظر برسد، ممکن است در لایه های زیرین باکتری و تجمع رنگدانه داشته باشید که هنوز به سطح پوست نرسیده است. زیرا پوست جابجایی سلول را تسریع می بخشد، طبیعی است که وقتی برای اولین بار شروع به درمان می کنید، یک مرحله پاکسازی داشته باشید.

به طور مشابه، اگر مستعد تبخال باشید، لایه برداری شیمیایی می تواند باعث تبخال شود. پزشک شما می تواند قبل از لایه برداری در صورت نیاز داروی ضد ویروس تجویز کند.

در دوران بارداری و شیردهی از لایه برداری شیمیایی اجتناب کنید. هنوز مطالعاتی در مورد اثرات لایه برداری در این دوران وجود ندارد.

هر چند وقت یکبار باید لایه برداری شیمیایی را انجام داد؟

لایه برداری سطحی می تواند تا زمانی که به نتایج دلخواه خود دست پیدا کنید هر چند هفته یکبار تکرار شود.

لایه برداری متوسط به فاصله زمانی بیشتری نیاز دارد. درمان های متعاقب موجب بهبود و طولانی شدن نتایج می شوند. برخی پزشکان این لایه برداری را به صورت سالیانه توصیه می کنند.

لایه برداری عمیق را تنها یکبار می توان انجام داد.

آیا لایه برداری شیمیایی در خانه ایمن است؟

بسیاری از اسیدهای لایه بردار موجود در لایه برداری شیمیایی، در محصولات پوستی غیرتجویزی وجود دارند که نسبت به نمونه های موجود در کلینیک ملایم تر هستند. قدرت این لایه بردارها به غلظت محلول اسیدی و PH محصول بستگی دارد.

هیچ مقرراتی در مورد حداکثر مقدار مجاز اسیدهای موجود در محصولات مراقبت از پوست در خانه وجود ندارد. اغلب پزشکان توصیه می کنند از محصولات حاوی 10 درصد (یا کمتر) گلیکولیک اسید و لاکتیک اسید و 2 درصد سالیسیلیک اسید استفاده کنید.

قوی تر بودن محلول همیشه به معنای بهتر بودن نیست. متاسفانه برخی افراد اسیدهای قوی (برای استفاده حرفه ای) خریداری می کنند و در انتها سوختگی یا زخم را تجربه می کنند.

به دلیل ایمنی، فقط محصولاتی که منحصراً برای مصرف خانگی تولید می شوند را خریداری کنید، هرگز محلول شیمیایی را طولانی تر از زمان گفته شده روی پوست خود نگذارید.

آیا می توان لایه برداری شیمیایی را با درمان های دیگر ترکیب کرد؟

طبق گفته آکادمی پوست آمریکا، تحقیقات نشان می دهند که ترکیب روش های درمانی منجر به نتایج بهتر و طولانی تر می شود.

تزریق بوتاکس یا فیلر همراه با لایه برداری شیمیایی رایج است. لایه بردار سطح پوست را درمان می کند، در حالی که تزریق بوتاکس یا فیلر در عمق پوست انجام می شود و بنابراین با هم تداخل ندارند. با این حال، باید پس از لایه برداری عمیق دو هفته صبر کنید تا پوستتان التیام پیدا کند.

اگر میکرونیدلینگ را همراه با لایه برداری شیمیایی در نظر دارید، باید با فاصله زمانی دو هفته از هم انجام دهید. استفاده از محلول شیمیایی روی پوستی که میکرونیدلینگ انجام شده خطرناک است زیرا سوزن های کوچک سوراخ هایی را در لایه میانی ایجاد می کند و به اسید اجازه می دهد عمیق تر از مقداری که باید نفوذ کند.

هزینه لایه برداری شیمیایی

لایه برداری شیمیایی به طور متوسط  تومان است. هزینه شما به نوع لایه برداری، ناحیه درمان، سطح تجربه پزشک و محل کلینیک بستگی دارد. هرچه قدرت لایه برداری افزایش پیدا کند، قیمت آن نیز بیشتر می شود. شما باید برای لایه برداری متوسط  تومان و برای لایه برداری عمیق  تومان پرداخت کنید.

تفاوت لایه برداری شیمیایی و میکرودرم ابریژن

هر دو روش پوست را لایه برداری می کنند، اما به روش های مختلف. میکرودرم ابریژن یک فرآیند فیزیکی است که در آن سلول های سطح پوست به طور فیزیکی در ناحیه درمان پاکسازی می شوند. در لایه برداری شیمیایی، اسید قوی به پوست نفوذ کرده و پیوند بین سلول های پوست را شل می کند، به طوری که سلول های قدیمی از بین می روند.

میکرودرم ابریژن برای صاف و نرم کردن پوست های زبر و ناهموار مناسب است. لایه برداری شیمیایی می تواند به سطح بسیار عمیق تر نفوذ کرده بنابراین مشکلات زیر سطح پوست مانند چین و چروک، هایپرپیگمانتاسیون و اسکار را از بین می برد. لایه برداری سطحی با میکرودرم ابریژن قابل مقایسه است.

روش های درمانی جایگزین لایه برداری شیمیایی

لیزر ری سرفیسینگ: لیزر از انرژی گرمایی یا فتو مکانیکی برای هدف قرار دادن رنگدانه و تحریک فرآیند بهبود طبیعی پوست استفاده می کند و موجب تحریک گردش سلولی و تولید کلاژن می شود. لیزرهایی مانند فرکسل از ستون های لیزر میکروسکوپی برای ایجاد آسیب کنترل شده در بخشی از سطح پوست استفاده می کند، خطوط باریک را هدف قرار می دهد و به از بین رفتن اسکار آکنه و هایپرپیگمانتاسیون کمک می کند. این لیزر یک جایگزین عالی برای مشکلات عمیق مرتبط با رنگدانه است که لایه برداری شیمیایی نمی تواند آن ها را برطرف کند.

IPL: پالس نوری قوی به طور خاص رنگدانه پوست را هدف قرار داده و لک های قهوه ای ناشی از تغییر رنگ و روزاسه را برطرف کرده و تولید کلاژن و الاستین را تحریک می کند. هدف گذاری دقیق رنگدانه، سطح پوست را در معرض آسیب قرار نمی دهد.

پزشک شما می تواند این روش های درمانی را برای شما به طور کامل توضیح داده و بهترین مورد را با توجه به نوع پوست و نگرانی های شما پیشنهاد کند.

منبع